تيلاكوئيد
1- فضای خارجی تیلاکوئید، همان استروما یا بستره می باشد.
2- در این شکل قسمت سبز رنگ در غشای تیلاکوئید، فتوسیستم می باشد و دارای رنگیزه ها و تعدادی پروتئین است.
3- در یک تیلاکوئید دو فتوسیستم I و II وجود دارد که هر دو نور را جذب می کنند.
4- آنزیم تجزیه‌کننده ی آب به سطح درونی غشای تیلاکوئید و فتوسیستم II متصل است.
5- هنگام عبور الکترون های خارج شده ی فتوسیستم I ، از زنجیره ی انتقال الکترون +NADP و +H با هم ترکیب می شوند و NADPH تولید می شود.
6- آب در فضای تیلاکوئید تجزیه می شود و اکسیژن و یون هیدروژن آزاد می کند و الکترون ها نیز جذب فتوسیستم II می‌شوند (احياي كلروفيل a فتوسيستم IIر)
7- دو عامل سبب می شود که تراکم +H در فضای تیلاکوئید بیش تر از فضای خارج تیلاکوئید (استروما) می شود:
الف) تجزیه ی آب در فضای تیلاکوئید و آزاد شدن +H و O2
ب) فعالیت پمپ غشای که با مصرف انرژی آزاد شده هنگام عبور الکترون در زنجیره ی انتقال الکترون، از استروما را برخلاف شیب غلظت (انتقال فعال) یون هیدروژن به فضای تیلاکوئید تلمبه می کند.
8- پروتئین هایی كه در غشای تیلاکوئید کانال یون هیدروژن هستند، هنگام انتقال یون هیدروژن در جهت شیب غلظت (انتشارتسهیل شده) از فضای تیلاکوئید به استروما به ADP گروه فسفات می افزایند و ATP تولید می کنند. زیرا خاصیت آنزیمی نیز دارند.
تبادل
لینک هوشمند